ماه بسيج
جاودان كن در جهان اين جلوه و جاه بسيج
يا علي خون حسينت كي رود از يادها
گو ببيند زينب اين غوغاي خونخواه بسيج
تا علمدارش گشايد بال شاهين علم
مي دهد فرمان حسينت كو بود شاه بسيج
اشك و خون مي بارد از آفاق آذربايجان
خود به مژگان رفت آذربايجان را بسيج
مي زدايد دود آه خيمه هاي سوخته
خيمه و خرگاه زد در كربلاآه بسيج
كور دل بودند اهل كوفه و بيعت شكن
قوم سلمان است اين قوم دل آگاه بسيج
غرش اي شير خدا ببر و پلنگ خفته را
تا شود صداميان خرگوش و روباه بسيج
لشكر اسلام شد چون سيل وطوفان در خروش
كفر اگر خود كوه باشد مي شود كاه بسيج
روز كين و انتقام است از گروه حرمله
چند باشد داغ اصغر زجر جانكاه بسيج
رهبر از نصر من الله داد فرمان جهاد
تا رسد فتح قريب از نصرت الله بسيج
صد هزار از “بيست ميليون” رهسپار جبهه هاست
تا بيفتد خرمگس در دام جولاه بسيج
رغبت و شوق شهادت خرمني انباشته است
حاش لله نيست يك جو، هرگز اكراه بسيج
كربلاتشنه است و بر سقاي خود چشم انتظار
طلعت ماه بني هاشم بود ماه بسيج
با شعار يا محمد شيعه و سني يكيست
نيست جز قرآن و حق ذكري در افواه بسيج
اين سفر با “فتح پايان” باز مي گردد سپاه
مي دهد پايان به فتح گاه و بي گاه بسيج
سر به درگاه خدا مي سايد اين جهد و جهاد
(شهريارا) تا به سايي سر به درگاه بسيج
حافظ همواره در جست وجوی انسان کامل بود